Bu araştırmada, sinemanın sahip olduğu olanaklar doğrultusunda yarattığı sinemasal mekan içinde; insanın mekanla kurduğu, psikolojik, sosyolojik ve deneyimsel bağlarla oluşan ilişkisinin, 1990 sonrası Türk Sineması'na 'nasıl' yansıdığı incelenmiştir. Sinemanın; insan mekan ilişkisi bağlamında, sosyal ve ekonomik hayatla ilgili ipuçları üretip üretmediğine bakılırken; sosyal davranışın içinde ve çevresinde oluştuğu fiziksel ortamlardan insan açısından en öznel deneyimlerin yaşandığı, kendisini üreten toplumun mikro ölçeği olan 'ev' mekan olarak ele alınmıştır.